Komu nie powiem o mojej depresji?
Ludzie milczą z różnych powodów. Często dlatego, że to co przeżywają trudno ubrać słowa. Nie utrudniajmy dodatkowo…
Zanim coś powiesz, wyrazisz opinię, ocenisz, skomentujesz – pomyśl! Być może słyszy cię ktoś kto choruje. Być może ten ktoś jest ci bliski i chciałbyś wiedzieć.
Pozostawiam do przemyślenia…
Tobie...
…jeżeli na każde wspomnienie o tym, że mi trudno reagujesz swoim “e tam..” nie przesadzaj” “wymyślasz” “inni jakoś dają radę”…
Tobie...
…jeżeli wiem, że ty uważasz (bo często o tym mówisz”, że do psychiatry chodzą wariaci…
Tobie...
…jeżeli słyszę, że twoim zdaniem przyjmowanie leków na depresję to pójście na łatwiznę…
Tobie...
…jeżeli słyszę twoje komentarze o ludziach chorujących psychicznie pełne oceny a czasem pogardy…
Tobie...
…jeżeli korzystasz ze swojego prawa do wyrażania opinii i głosisz, że depresja to “wymysł” “lenistwo” “wymówka” “słabość”…
Tobie...
…jeśli wiem, że o zaburzeniach psychicznych mówisz jak o czymś, czego należy się wstydzić…
Tobie...
…jeśli już próbowałem/am , ale nie zostałem/am usłyszany/a…
Nikomu...
…jeśli nikt nie zapyta, nie zauważy, nie wysłucha…
Autor: Aleksandra Świdzikowska
Zobacz również
Świąteczny sposób na wychowanie?
Czy dobrze jest być nauczycielem? Wpis z okazji Dnia Nauczyciela
