Jest to słowo używane w celu podkreślenia różnorodności ludzkich mózgów w różnych obszarach funkcjonowania: uwagi, pamięci, przetwarzania bodźców sensorycznych, wrażliwości, sposobu wchodzenia w interakcje społeczne, wzorców komunikacji itp., z jednoczesnym uniknięciem nadawania im rangi choroby czy zaburzenia.
Początkowo termin ten używany był w odniesieniu do osób rozwijających się w spektrum autyzmu. Obecnie rozszerza się on również na inne grupy osób np. z ADHD czy dysleksją.
Zwolennicy posługiwania się terminem neuroróżnorodności postulują odejście od ujmowania odmienności w funkcjonowaniu układu nerwowego jako choroby z koniecznością jej leczenia w zamian za to dążą do rozwinięcia sieci wsparcia społecznego umożliwiającego możliwie samodzielne i satysfakcjonujące życie z uwzględnieniem odmienności funkcjonowania tych grup osób.